Badanie, które pokazuje negatywny wpływ OZW i udaru na wydajność pacjenta

W Europie, pacjenci po przebytym ostrym zespole wieńcowym (OZW) lub udarze byli niezdolni do pracy przez 1/4 roku. Pośrednie koszty OZW i udaru są porównywalne z bezpośrednimi kosztami leczenia, co podwaja całkowity koszt terapii w Polsce.

W pierwszym roku od wystąpienia incydentu sercowo-naczyniowego Polacy opuścili średnio 88 dni pracy

7. kwietnia b.r. firma Amgen ogłosiła wyniki badania, przeprowadzonego w kilku krajach europejskich, które pokazuje negatywny wpływ ostrego zespołu wieńcowego (zawału mięśnia sercowego i niestabilnej dusznicy bolesnej) oraz udaru na wydajność pacjenta i jego opiekuna w pracy oraz związane z tym koszty pośrednie. Badanie opublikowane w European Journal of Preventive Cardiology, czasopiśmie Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego pokazuje, że ​​osoby, które przebyły zawał (OZW) lub udar mózgu, w pierwszym roku od diagnozy opuściły około 25 procent wymiaru czasu pracy. Z kolei bliskie osoby opiekujące się nimi straciły pięć procent swojego rocznego wymiaru czasu pracy, pomagając pacjentom w zadaniach, których oni sami nie mogli już wykonywać.

Zgodnie z wynikami badania, pacjenci z OZW w Polsce stracili średnio 75 dni roboczych, a ich opiekunowie 16 dni roboczych. Pacjenci po udarze mózgu i ich opiekunowie stracili odpowiednio  (średnio) 70 i 19 dni roboczych. Więcej niż 38 procent tej absencji było związane z pobytem w szpitalu i ze zwolnieniem chorobowym. Co więcej, wydajność pacjentów również uległa pogorszeniu po powrocie do pracy: pacjenci po zawale i po udarze utracili odpowiednio (średnio) 10 i 8 dni roboczych w wyniku prezenteizmu (gdy osoba jest obecna w pracy, ale nie posiada pełnej zdolności do pracy ze względu na stan zdrowia). Koszty pośrednie związane ze spadkiem produktywności wyniosły 12,834 EUR dla osób po OZW i 12,459 EUR dla pacjentów po udarze, co jest porównywalne z tzw. bezpośrednimi kosztami leczenia tych chorób i jednocześnie podwaja obciążenie ekonomiczne polskiego społeczeństwa.

„Utrata wydajności związana z incydentami sercowo-naczyniowymi jest ogromna i dotyczy nie tylko samego pacjenta. Badanie to pokazuje, że gdy uwzględni się utratę czasu pracy pacjentów i ich opiekunów, to całkowity koszt zawałów i udarów może być dwa razy większy niż bezpośrednie koszty związane z samym leczeniem. Wciąż podejmowane są wysiłki i działania edukacyjne namawiające do zmiany stylu życia i optymalizacji stosowania terapii obniżających poziom lipidów co ma pozytywny wpływ na zdrowie i długość życia społeczeństwa przy jednoczesnym zmniejszeniu obciążenia ekonomicznego.” – powiedział prof. dr hab. n. med. Dariusz Dudek, Kierownik II Kliniki Kardiologii oraz Interwencji Sercowo-Naczyniowych Krakowskiego Szpitala Uniwersyteckiego, główny badacz prezentowanego badania w Polsce.

Badanie przeprowadzone z wykorzystaniem kwestionariusza kosztów wydajności (iPCQ), zatwierdzonego przez Instytut Oceny Technologii Medycznych (iMAT), przeprowadzono w siedmiu krajach europejskich wśród 394 pacjentów (196 po zawale i 198 po udarze), którzy powrócili do pracy w ciągu od 3 do 12 miesięcy po incydencie sercowo-naczyniowym. Wśród nich było 68 pacjentów z Polski, 38 po zawale i 30 po udarze. W badanych krajach europejskich, 61% nieobecności w pracy na skutek przebycia incydentu sercowo-naczyniowego było spowodowanych hospitalizacją i zwolnieniami chorobowymi bezpośrednio po pobycie w szpitalu.[ii] Badanie wykazało, że w Polsce utrata wydajności pacjentów, zarówno w przypadku OZW, jak i udarów, jest najwyższa (średnia EU 7 dla pacjentów po zawale – 59 dni, po udarze 56 dni).

Utrata produktywności ma również negatywne konsekwencje psychospołeczne dla pacjentów i ich rodzin. Niektórzy z badanych pacjentów musieli zmienić pracę lub profil zawodowy, skrócić czas pracy lub  korzystać z większego wsparcia przyjaciół i rodziny w codziennych czynnościach. Badanie skupiało się wyłącznie na pacjentach, którzy byli w stanie kontynuować pracę, ale wielu pacjentów po ciężkim incydencie sercowo-naczyniowym nie było w stanie w ogóle wrócić do pracy.

O badaniu

Przekrojowe badanie przeprowadzono w Belgii, Francji, Polsce, Portugalii, Hiszpanii, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii. Pacjentów rekrutowano podczas rutynowych konsultacji kardiologicznych lub neurologicznych w szpitalach od września 2016 r. do listopada 2017 r. Średni wiek badanego wynosił 53 lata (średni wiek polskich pacjentów również wynosił 53 lata). Aby zakwalifikować się do badania, pacjenci musieli być hospitalizowani z powodu ostrego zespołu wieńcowego lub udaru mózgu między 3 a 12 miesiącem przed konsultacją, być zatrudnieni i otrzymywać odpowiednie leczenie podczas hospitalizacji z powodu incydentu sercowo-naczyniowego. Pacjentów badano za pomocą kwestionariusza iPCQ opracowanego przez Institute of Medical Technology Assessment na Uniwersytecie Erazma w Rotterdamie. Nieobecność w pracy opiekunów oceniano pytając pacjentów o liczbę dni, w których potrzebowali ich pomocy. Powyższe godziny pracy zostały wycenione według kosztów pracy w danym kraju w 2018 r.

Leave a Reply